Środkowa część wybrzeża Tunezji to doskonałe plaże i ośrodki turystyczne. Turyści, którzy przybywają samolotami z Europy Północnej lądującymi na lotnisku w Monastyrze zapełniają hotele.

Głównymi obiektami turystycznych zainteresowań są Susa i Monastyr, a także położone nieco dalej na południe piękne stare miasto Mahdija. Jeszcze dalej na południe znajduje się Sfaks, interesujący ośrodek kultury regionalnej i drugie co do wielkości miasto Tunezji, oraz pobliskie wyspy Kerkenna, gdzie można uciec od hałaśliwych centrów miast.

Opuszczając brzeg i zmierzając w głąb lądu, wkracza się w krainę milionów drzew oliwkowych. Uprawa oliwek jest bardzo opłacalna od czasów Imperium Rzymskiego, stąd też do dzisiaj oliwki i otrzymywana z nich oliwa stanowią główny przedmiot eksportu.

Na równinach, parę godzin drogi od Susy, leży czwarte święte miasto Islamu – Kairuan, a w El-Dżem, wśród gajów oliwkowych, przetrwały do dziś pozostałości rzymskiego amfiteatru. Ruiny innego miasta rzymskiego, Sufetuli (dzisiejszej Sbeitli), rozciągające się poza gorącymi równinami w pobliżu nieciekawej prowincjonalnej stolicy Kasserine, również mogą być celem turystycznej wyprawy.

SUSA (Sousse)

Susa – trzecie co do wielkości miasto w Tunezji, jest głównym ośrodkiem przemysłowym kraju i największym portem. Rozległa medyna i interesujące fortyfikacje świadczą ojej długiej historii jako miasta handlowego.

Dzisiejszych turystów, szczególnie tysięcy uczestników wycieczek zorganizowanych, kusi przede wszystkim wybrzeże rozciągające się na północ od zbudowanej specjalnie dla przybyszów enklawy w Port el-Kantaoui.

Wybrzeże jest „szczelnie” zabudowane hotelami, z których każdy wydaje się bardziej ekskluzywny i wygodny od poprzedniego, a pozostałe jeszcze wolne przestrzenie to place budowy, gdzie powstają nowe ośrodki dla turystów.

Nie trzeba wybierać się tu z wycieczką – medyna i centrum miasta oferują wiele możliwości zakwaterowania niskiej i średniej kategorii.

Jedną z najbardziej nietypowych cech miasta jest biegnąca przez środek zatłoczonego głównego placu linia kolejowa Tunis-Sfaks. Choć ciągle mówi się o zmianie jej przebiegu, kwestia ta należy do spraw, które w najbliższej przyszłości nie doczekają się prawdopodobnie realizacji. Widok wielkiej lokomotywy, migających świateł i dzwonków wśród ruchu ulicznego będzie więc jeszcze przez jakiś czas straszył przechodniów.

Historia

Susa, powstała w IX w. p.n.e., jest od stuleci ważnym ośrodkiem.To fenickie miasto, nazywane Hadrumetum, istniało na długo przed założeniem Kartaginy. W czasie drugiej wojny punickiej w 202 r. p.n.e. Hannibal, dowódca naczelny wojsk kartagińskich, używał go jako bazy wojennej, ale dzięki przymierzu zawartemu z Rzymianami w czasie trzeciej wojny punickiej miasto uniknęło losu Kartaginy. Dobrze prosperowało pod rządami Rzymian, a podczas panowania cesarza Dioklecjana stało się stolicą Prowincji Byzaceny, obejmującej środkową Tunezję.

W V w. kiedy Wandalowie zbrojnie przecierali szlaki przez północną Afrykę, na cześć syna wandalskiego wodza nazwano je Hunericopolis, a później, pod rządami Bizancjum – Justinianopolis.

VII w. to okres upadku miasta wskutek najazdu Arabów, ale dwa stulecia później stało się ono głównym portem IX-wiecznej dynastii Aghlabidów, rezydujących w Kairuanie; później było znane jako Susa. Następne stulecia to okres najazdów – Normanów w XII w., a następnie w XVI w. Hiszpanów.

W czasie II wojny światowej ten niemiecki wówczas port został zbombardowany przez Aliantów. Po wojnie miasto odbudowano.

Informacja

Biura turystyczne – Jeden z oddziałów Office Regional du Turisme (tel. 03/22 51 57) znajduje się na l Av. Habib Bourguiba, po prawej stronie głównego placu – Place Farhat Hached. Jest on niezaprzeczalnie jedną z najlepszych tego typu placówek w całym kraju. W biurze umieszczona jest tablica z rozkładem odjazdów pociągów i autobusów, jak również innymi niezbędnymi informacjami. Pracujące tu kobiety znakomicie mówią po angielsku, francusku i niemiecku, mogą więc udzielić wielu pomocnych informacji. Biuro jest otwarte pn.-czw. 8.30-13.00 i 15.00-17.45 oraz pt. i sb. rano.

Lokalne biuro Syndicat d’Initiative (tel. 03/22 04 31) mieści się po przeciwnej stronie ulicy w małym budynku z białą kopułą.

Pieniądze – Wiele banków usytuowanych jest wzdłuż Av. Habib Bourguiba i dalej w pobliżu plaży. Jeden z oddziałów STB naAv. Habib Bourguiba w lecie jest czynny dłużej niż zwykle tego rodzaju placówki.

Poczta i telekomunikacja – Poczta Główna mieści się także w centrum, na Av. de la Republique, tuż koło Place Farhat Hached, a urząd telekomunikacyjny znajduje się na Rue du Caire (dojście jest oznakowane od Rue Ali Belhaouane koło Hotel Claridge). Można uzyskać połączenie automatycznie albo przez operatora (codz. 8.00-23.00.).

Medyna

Głównymi zabytkami medyny są znajdujące się w jej północno-wschodniej części, niedaleko od Place Farhat Hached, ribat (ufortyfikowany klasztor muzułmański wojowników za wiarę) oraz Wielki Meczet.

Obszar wokół Wielkiego Meczetu i ribatu jest wypełniony straganami, a ceny oferowanych tu towarów (łącznie z wypchanymi wielbłądami) są wprost proporcjonalne do liczby turystów.

Ribat – Ribat wzniesiono w IX w. przede wszystkim jako fortecę chroniącą miejscową ludność muzułmańską, ale kiedy jego mieszkańcy nie byli zaangażowani w działania wojenne, zajmowali się studiami islamskimi. Pod względem architektonicznym jest to budowla o zadziwiającej prostocie. Warunki życiowe były niezwykle spartańskie, co nie dziwi, jako że mieszkali tu przecież członkowie bractwa religijnego. Małe cele otaczają arkadowy dziedziniec, a na dach wiodą schody umożliwiające przejście wokół tego zamku-klasztoru. Z dachu wieży, na którą prowadzą wąskie spiralne schody, roztacza się wspaniały widok na miasto oraz rozciągający się u jej podnóża dziedziniec Wielkiego Meczetu. Można ją zwiedzać codz. 8.00-19.00 w lecie oraz 8.30-17.30 zimę; wstęp: 1 D.T. i 1 D.T. za fotografowanie.