Większość turystów przybyłych do Tunezji zmierza w kierunku Sahary oraz plaż na południe od Tunisu, stąd też tereny leżące po północnej stronie stolicy – Koralowe Wybrzeże, są znacznie mniej zatłoczone.

Plaże pomiędzy Tunisem a Bizertą – w Raf Raf i Sidi Ali el-Mekki – należą do najlepszych w kraju.Tunezyjczycy często spędzają tutaj wakacje, a mieszkańcy Tunisu wolny czas w końcu tygodnia i tylko obcokrajowcy rzadko się tu zapędzają. Warto rzucić okiem na Bizertę, a potem wyruszyć na zachód w kierunku Tabarki. Do plaż i osad rozciągających się wzdłuż drogi można dotrzeć jedynie własnym środkiem lokomocji, a korzystając z komunikacji publicznej – tylko sobie o nich pomarzyć.

Tabarka nadal jest interesującym małym miastem, ale plany wielkich zmian są już opracowywane: po otwarciu w 1992 roku międzynarodowego portu lotniczego nadchodzi kolej na przekształcenie regionu w następne skupisko kompleksów turystycznych.

‘Ain Draham leży wysoko w lasach korkowych Gór Krumirii (fr. la Kroumirie lub la Khrouminie), tak że w zimie można tu spotkać śnieg, w lecie zaś, gdy cała reszta kraju poci się z powodu upałów, tutaj panuje przyjemny chłód.Także miłośnicy historii i archeologii znajdują w tym rejonie coś dla siebie – „kopalnie” zabytków rzymskich w Dugga, położonej sześć kilometrów od Tebursuk, oraz Bulla Regia, na południe od ‘Ain Draham.

BIZERTA (Bizerte)

Najbardziej znaną częścią miasta jest strategicznie usytuowany port, którego Francuzi nie chcieli opuścić mimo udzielenia Tunezji gwarancji niezależności państwowej. Ponad tysiąc istnień ludzkich kosztowały Tunezję próby pozbycia się stąd okupantów. Wycofali się oni 15 października 1963 roku – dzień ten nie jest już świętem państwowym, ale ciągle jeszcze wygłasza się uroczyste przemówienia i kładzie wiązanki kwiatów na grobach poległych.

Rozciągająca się kilka kilometrów na południe od Przylądka Białego (najdalej wysuniętego na północ przylądka Afryki) Bizerta ma od strony północnej kilka ładnych miejskich plaż. Poza tym jest również najlepszym punktem do wypadów do jeszcze piękniejszych terenów nadmorskich na południowym wschodzie – w Raf Raf i Sidi Ali el-Mekki.

Francuskie ville nouvelle ma zwykłą, pozbawioną wyobraźni zabudowę; w zestawieniu z nim medyna i pobliska kazba są ze swoją plątaniną ścieżek i wąskich uliczek urokliwe i godne uwagi z powodu zupełnej „nieturystyczności”. Stare i nowe miasto spotykają się w porcie.

Kanał, zbudowany niegdyś przez Kartagińczyków, łączy wielkie Jezioro Bizerte z Morzem Śródziemnym, pozwalając miastu odetchnąć od miejskiej cywilizacji. Nad kanałem jest przerzucony nowoczesny most, którego ruchome środkowe przęsło umożliwia bezkolizyjny nich większych statków.

Informacja

Biura turystyczne Na rogu QuaiTarak ibn Ziad i Av. Taieb Mehiri mieści się siedziba państwowego biura turystycznego (tel. 02/43 28 97), gdzie można poprosić o rozkładaną mapę i ulotki z cenami zakwaterowania w wybranych miejscach całego północnego regionu. Chociaż nie jest to lista wyczerpująca, daje niejakie pojęcie o cenach.

Biuro regionalnego Syndicat d’Initiative leży obok stacji obsługi przy Av. Habib Bourguiba, nie zaś na rogu Place du 7 Novembre 1987, jak zaznaczono na starych drogowskazach, których nikt nie ma ochoty usunąć. Jest otwarte IV-VIII pn.-sb. 9.00-13.00 oraz 16.00-19.00; w nd. 9.00-12.00 oraz 16.00-19.00.

Pieniądze – Większość banków jest zgrupowana wokół Place du 7 Novembre 1987. Zwykłe godziny urzędowania w sezonie letnim to 9.00-12.00 i 16.00-19.00. Jeden bank jest zawsze otwarty dłużej, ale żeby dowiedzieć się który, należy sprawdzić w okienku Syndicat d’Initiative przy Av. Habib Bourguiba.

Poczta i telekomunikacja – Główna poczta mieści się przy Av. d’Algerie, ale skrzynki na listy znajdują się w innej, wyludnionej, starej części usługowej miasta. Wszystko poza tym można załatwić w nowym urzędzie pocztowym, którego wejście usytuowane jest 50 metrów w górę ulicy w stronę Av. Habib Bourguiba. Z tyłu budynku poczty stoi urząd telekomunikacyjny, otwarty do późna wieczorem.

Zwiedzanie i rozrywki

Muzeum Oceanograficzne – „Muzeum” to zbyt szumna nazwa dla opisania tej małej kolekcji morskich bestii, zawierającej między innymi niewielką morenę, parę homarów i ryb. Muzeum mieści się w Fort Sidi Henni przy południowym wejściu do starej zatoki. Jest otwarte codz. z wyj. nd. 10.00-15.00 i 15.00-18.30. Wstęp: 400 milimów dorośli i 200 dzieci.

Plaże – Jedynym czynnikiem burzącym harmonię plaż na północ od miasta w kierunku Przylądka Białego są gwałtowne wiatry. Pierwsze kilometry piasku, nazywane Comiche, są własnością hoteli ale nie trudno wślizgnąć się tutaj i korzystać zarówno z plaż, jak i urządzeń hotelowych.

Dalej plaża zbliża się do szosy, jest bardzo wąska i niezbyt imponująca, a potem rozciąga się parę kilometrów wzdłuż brzegu wokół pierwszego przylądka. Najpiękniejsza z plaż w Les Grottes – leży na cyplu Przylądka Białego. Jednak podróżowanie tutaj – nie dysponując samochodem, a jedynie licząc na autostop albo też zamierzając ostatnie kilometry pokonać na nogach – może być trochę nużące. Łatwiej udać się w przeciwną stronę, w kierunku Tunisu do Remel Plagę, plaży z pięknym białym piaskiem. Autobusy kursowe z dworca głównego do Raf Raf i Ras Dżebel mają przystanek przy skrzyżowaniu, skąd jest już tylko kilometr piechotą do Remel Plagę.

Noclegi – najtańsze

Schroniska i kempingi – Są dwa schroniska. Pierwsze -Maison des Jeunes, mieści się w górnym końcu medyny i wygląda raczej jak blok więzienny niż jak hotel, drugie natomiast – zrzeszone w HI Auberge de la Jeunesse (tel. 02/44 08 04) – ma również pole kempingowe i, zwłaszcza gdy podróżuje się własnym samochodem, jest lepszą alternatywą. Trzy kilometry w stronę Tunisu, przy skrzyżowaniu, brudna tablica wskazuje kierunek do Remel Plagę. Warunki, które oferuje schronisko, są spartańskie, adekwatne do cen, ale swobodna atmosfera i bliskie sąsiedztwo plaży sprawia, że jest to dobry pomysł na nocleg. Za łóżko płaci się 4 D.T.; można zamawiać posiłki. Żeby dotrzeć do schroniska, trzeba wsiąść do autobusu jadącego do Ghar el-Melh, Ras Dżebel lub Raf Raf i wysiąść przy zakręcie do Remel Plage. Poza sezonem najlepiej najpierw zatelefonować, aby upewnić się, że schronisko jest otwarte.