Suki
Całą medynę, między innymi okolice Wielkiego Meczetu, przecinają place targowe (suk) specjalizujące się w różnych towarach. Swe wyroby oferują przedstawiciele tak zwanych szlachetnych zawodów: sprzedawcy książek, jubilerzy, sprzedawcy przypraw, jedwabiu i wytwórcy perfum.
Chociaż większość z nich w ciągu długiego czasu powoli traciła swoje dawne handlowe znaczenie, Souq des Chechias wygląda niemal tak jak przed wiekami i ciągle jeszcze można tu zobaczyć, w jaki sposób wyrabia się czerwone filcowe kapelusze. Współcześnie produkuje się je również w innych kolorach, często makabrycznych, z przeznaczeniem na rynek turystyczny. Petit (mały) i Grand (duży) Souq des Chechias rozciągają się między Rue Sidiben Arous i Souq el-Bey, położonym na północny zachód od Wielkiego Meczetu.
Tradycyjna linia działalności starego Souq el-Berka – handel niewolnikami – z całą pewnością nie jest już dzisiaj kontynuowana. Souq el-Berka był częścią tureckiego systemu targowisk zgrupowanych wokół meczetu Jusuf Bej, który zbudowany został w 1616 roku i nazwany imieniem panującego wówczas beja. Inne place targowe z tamtego okresu to: Souq el-Bechamkia (tu wyrabiano biszmaki – tureckie pantofle) i Souq el-Trouk (turecki targ żeglarski).
W Souq des Etoffes (ubraniowy), położonym na południowy zachód od Wielkiego Meczetu, mieści się pod numerem 37 za pięknie zdobionymi drzwiami szkoła wyższa – medersa Mouradia (Al-Me’anidi jja). Wcześniej była tu szkoła islamska, zbudowana w 1673 roku na gruzach zniszczonych podczas rebelii koszarów tureckich. Dzisiaj szkoli się tutaj w tradycyjnych zawodach młodych ludzi; z wyj. nd. medersa jest otwarta 9.00-16.30.
Dar el-Bey i meczet Kasbah
W położonym na Place du Gouvernement Dar el-Bey, byłym pałacowym domu dla gości, znajduje się dzisiaj biuro premiera. Straż – ubrana w ozdobne, czerwone uniformy – prezentuje się niezwykle malowniczo.
Na skraju medyny, na zachód od Dar el-Bey leży Place de la Kasbah, nad którym czuwała niegdyś stara kazba (tj. twierdza). Dziś jest to rozległy plac wyłożony pięknym granitem. Meczet Kasbah powstał w XIII wieku. Czas modlitwy sygnalizuje biała flaga wywieszona na szczycie minaretu. Trzeba spieszyć się, żeby ją zobaczyć, ponieważ wisi ona tylko przez jedną do dwóch minut.
Muzeum 9 Kwietnia
Zaraz za meczetem Kasbah znajduje się Muzeum 9 Kwietnia. To dawne więzienie, w którym przez pewien czas był internowany Burgiba. Pełno tutaj zdjęć i innych pamiątek z okresu walki o niepodległość. Niestety, to co szczególnie ciekawe, jest całkowicie niezrozumiałe dla nie znających języka arabskiego – chociaż, małe cele więzienne mówią same za siebie.
Dar Osman (Dar Othman)
W przejściu pod łukiem od Rue des Teinturiers umieszczona jest informacja, jak dotrzeć do zabytkowego pałacu deja (dej – to tytuł, jaki nadawano dowódcom tureckich janczarów). Pałac zbudował Osman dej w początkach XVII wieku. Ukształtowanie jego fasady jest charakterystyczne dla architektury tej epoki. Przez całe lata po odzyskaniu niepodległości, pod rządami Burgiby, niszczał, ale obecnie poddawany jest pracom renowacyjnym. Prawdopodobnie w pałacu powstanie muzeum tradycyjnego rękodzielnictwa.
Rue des Teinturiers jest jedną z głównych arterii komunikacyjnych południowej medyny. Biegnie ona od południowej bramy – Bab el-Jazira -do serca medyny w okolice Wielkiego Meczetu. Nazwa ulicy pochodzi od prowadzących tu kiedyś swoje zakłady farbiarzy. Naprzeciwko pałacu Dar Othman znajduje się meczet Farbiarzy.
Muzeum Dar Ben Abdallah (Tumskie Muzeum Tradycji i Sztuki Ludowej)
Odnalezienie muzeum Dar Ben Abdallah – jednego z najciekawszych miejsc w starym mieście – nie powinno sprawiać kłopotu, jako że znaki prowadzą od Rue des Teinturiers przez Rue Sidi Kacem. Niegdyś był to pałac, a dzisiaj znajduje się tutaj ekspozycja tradycyjnych kostiumów i przedmiotów codziennego użytku. W jednym z pokoi można przyjrzeć się z bliska dokładnej mapie starej medyny, na której zaznaczone są wszystkie łaźnie publiczne, meczety, place targowe oraz wiele innych wartych zobaczenia miejsc.
Pałac jest interesujący również pod względem architektonicznym jako przykład stylu typowego dla czasu, w którym powstał. Bogato zdobione wejście prowadzi na marmurowy dziedziniec ozdobiony fontannami i rzeźbami. Muzeum jest otwarte pn.-sb. 9.30-16.30; wstęp: 1 D.T.
Tourbet el-Bey
Również tego mauzoleum książąt z tureckiego rodu Husajnidów nie ominęły zaniedbania ze strony rządu Burgiby. Kustosz lubi pokazywać turystom komory ze szczątkami zmarłych, zwracając szczególną uwagę na piękne zdobienia marmurowych sarkofagów. Mauzoleum usytuowane jest o krok od muzeum Dar Ben Abdallah, znajdującego się przy skrzyżowaniu Rue Tourbet el-Bey i Rue Sidi Kacem. Jest otwarte pn.-sb. 9.30-16.30.
Meczet Sidi Mahres
Północne krańce starego miasta to dobre miejsce na przechadzkę, żeby lepiej przyjrzeć się życiu medyny, ale niewielu turystów zapuszcza się tak daleko. Warto tu głównie zobaczyć meczet Sidi Mahres (nazwa pochodzi od imienia świętego patrona miasta) z okazałymi, białymi kopułami.
Ville nouvelle
Ville nouvelle jest mało interesująca. Jedynym niezwyczajnym budynkiem jest katedra przy Av. Habib Bourguiba, a i to nie z powodu doskonałości architektonicznej, ale z racji swojej brzydoty. Zbudowali ją Francuzi w roku 1882. Naprzeciwko niej znajduje się pomnik urodzonego w Tunisie wielkiego nauczyciela i filozofa islamu – Ibn Chalduna.
Ulice biegną wśród budynków z oknami z żaluzjami oraz kutymi balkonami z żelaznymi balustradami. W powietrzu czuć europejski styl, widoczny choćby w „chodnikowych” kawiarniach (cafes) i wielkiej liczbie patisserii, sprzedających wszystkie rodzaje zarówno słodkich, jak i pikantnych pasztecików.